Witold Szalonek to postać niezwykle istotna w historii polskiej muzyki, urodzona 2 marca 1927 roku w Czechowicach. Jego twórczość odgrywała kluczową rolę w awangardowym nurcie muzycznym, nie tylko w Polsce, ale także w kontekście całej Europy. Jako kompozytor, Szalonek zyskał uznanie dzięki innowacyjnym podejściu do muzyki oraz oryginalnym pomysłom, które zrewolucjonizowały sposób postrzegania tego sztuki. Dodatkowo, jako pedagog muzyczny, przekazywał swoją wiedzę i doświadczenie kolejnym pokoleniom artystów, co znacząco wpłynęło na rozwój muzyki w Polsce.
Witold Szalonek zmarł 12 października 2001 roku w Berlinie, pozostawiając po sobie trwałą spuściznę oraz inspirację dla wielu twórców i słuchaczy.
Życiorys
Witold Szalonek był wybitnym kompozytorem i pedagogiem w dziedzinie muzyki, który poszerzył horyzonty polskiej kompozycji. Ukończył Państwowe Liceum Muzyczne w Katowicach, a następnie w latach 1951–1956, studiował kompozycję pod okiem prof. Bolesława Woytowicza w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach. W tej samej uczelni kontynuował także studia pianistyczne w klasie prof. Wandy Chmielowskiej.
Jego rozwój artystyczny wspierała nauka u słynnej Nadii Boulanger w Paryżu w latach 1962-63. Warto również zaznaczyć, że otrzymał stypendium Kranichsteiner Musikinstitut w Darmstadt w 1960 roku oraz był stypendystą Deutscher Akademischer Austauschdienst (DAAD) w latach 1970–1971.
W takcie swojej kariery, był pracownikiem naukowo-dydaktycznym Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego w Katowicach, która wcześniej nosiła nazwę PWSM. Swoją działalność pedagogiczną rozpoczął jako asystent w latach 1956-1961, a następnie awansował na adiunkta (1961-1967), docenta z samodzielną klasą kompozycji (1967-1981) oraz pełnił funkcję kierownika Katedry Teorii Kompozycji w latach 1970-1975. W latach 1970-1971 miał również zaszczyt być rektorem PWSM.
W 1973 roku objął stanowisko profesora kompozycji w Hochschule der Künste w Berlinie, gdzie wpływał na rozwój wielu utalentowanych studentów. Jego wiedza i pasja do muzyki zaowocowały licznymi warsztatami oraz seminariami, które prowadził nie tylko w Polsce, ale także w Niemczech, Danii oraz Finlandii.
Wśród jego osiągnięć warto wyróżnić odkrycie tzw. dźwięków kombinowanych, czyli wielodźwięków uzyskiwanych na instrumentach dętych drewnianych, co stanowi istotny wkład w rozwój tradycji wykonawczej. Po jego śmierci, zgodnie z jego wolą, prochy kompozytora spoczęły w grobie rodziców na cmentarzu w Bytomiu-Łagiewnikach.
Odznaczenia i nagrody
W dorobku artystycznym Witolda Szalonka można znaleźć wiele znaczących nagród i odznaczeń, które doceniają jego wybitne osiągnięcia w dziedzinie muzyki oraz kompozycji. Wśród nich wyróżniają się:
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, który został przyznany w 1964 roku,
- Nagroda Ministra Kultury i Sztuki II stopnia, otrzymana w 1967 roku za osiągnięcia kompozytorskie ostatnich lat,
- Tytuł doctor honoris causa Uniwersytetu w Münster, nadany w 1990 roku,
- Nagroda Związku Kompozytorów Polskich, przyznana w 1994 roku za całokształt twórczości,
- Nagroda Kulturpreis Schlesien, która miała miejsce w 1999 roku, przyznawana przez Rząd Dolnej Saksonii.
Przypisy
- Wiktor Szalonek in memoriam, [w:] Krzysztof K. Rottermund, Antologia tekstów o muzyce, Poznań: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza, 42 s., 2016 r., ISBN 978-83-232-3116-5.
- Nagrody Ministra Kultury i Sztuki za twórczość artystyczną w r. 1967. „Trybuna Robotnicza”, Nr 172, s. 2, 21.07.1967 r.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Wojciech Myrczek | Jan Tesarz | Stanisław Janicki (filmowiec) | Stachursky | Zbigniew Grochal | Renata Danel | Piotr Beczała | Dariusz Zalega | Henryk Feilhauer | Adam Hutyra | Tomasz Tomaszewski (muzyk)Oceń: Witold Szalonek