Piotr Beczała

---

Życiorys

Rodzina i edukacja

Piotr Beczała jest synem Janiny oraz Antoniego Beczałów. Jego matka wykonywała zawód krawcowej, natomiast ojciec miał pracę w fabryce tekstylnej położonej w Komorowicach. Posiada on dwoje młodszego rodzeństwa, w tym siostrę Krystynę, która jest od niego młodsza o trzy lata, oraz brata Arkadiusza, który jest młodszy o siedem lat. W dzieciństwie był zaangażowany w harcerstwo, a także uczestniczył w szkolnym chórze, gdzie rozwijał swoje umiejętności wokalne oraz nauczył się grać na gitarze. Beczała miał także swoją muzyczną pasję, będąc fanem zespołów jak The Beatles oraz Procol Harum.

Ukończył technikum mechaniczne, koncentrując się na profilu „mechaniczna automatyka przemysłowa” w Czechowicach-Dziedzicach. Na prośbę Anny Szostak-Myrczek, dyrygentki szkolnego chóru, dołączył do zespołów muzycznych prowadzonych przez nią, takich jak Chór im. Stanisława Moniuszki i Zespół Muzyki Dawnej Madrygaliści. Po roku koncertowania z tym ostatnim z zespołów, z jego udziałem, zrezygnował w momencie rozpoczęcia studiów na Akademii Muzycznej w Katowicach, w której zgłębiając tajniki sztuki wokalnej uczył się pod okiem prof. Jana Ballarina. Na lata związane z akademią przypada również jego działalność jako śpiewak podczas egzaminów oraz występy w Filharmonii Śląskiej. Dodatkowo brał udział w zajęciach prowadzonych przez Pavla Lisiciana w Weimarze oraz Senę Jurinac w ramach Międzynarodowej Muzycznej Szkoły Letniej w Lenk i Académie musicale de Villecroze. W tym okresie dorabiał również jako śpiewak uliczny przy Kärntner Straße w Wiedniu, a ponadto angażował się w aktywności sportowe, będąc członkiem akademickiej drużyny siatkarskiej.

Kariera zawodowa

Już przed zakończeniem edukacji, w 1992 roku, Beczała podpisał kontrakt z Landestheater w Linzu. Na początku swojej kariery grał role drugoplanowe, między innymi Dancairo w operze Carmen, księcia Guidona w Złotym koguciku oraz mistrza tańca Gastona w Schwergewicht oder die Ehre der Nation. Brał również udział w drugiej obsadzie takich spektakli jak Così fan tutte, w roli Ferranda, oraz Sprzedana narzeczona, gdzie zagrał Hansa. W tym czasie rozpoczął zajęcia wokalne z Dale’em Fundlingiem, które trwały przez następne 19 lat. Już w trzecim roku pracy w Landestheater zadebiutował w tytułowej roli w operze Werther, a także wystąpił w Czarodziejskim flecie jako Tamin oraz w Traviacie w roli Alfreda.

W 1996 roku zaśpiewał rolę Belmonto w Uprowadzeniu z seraju. Wspólną pracę z teatrem łączył z działalnością koncertową, występując z Bruckner Orchester Linz, szczególnie cenionym koncertem w centrum festiwalowo-kongresowym Brucknerhaus. Odbył gościnne występy w Landestheater w Salzburgu, grając Stanislausa w Ptaszniku w Tyrolu oraz Rinuccio w Gianni Schicchi w Zürcher Oper. Piotr Beczała wykonywał także oratorium „Te Deum” Brucknera na koncercie upamiętniającym Gustava Mahlera w Operze Wiedeńskiej. W swoich pierwszych latach kariery, niezależnie od olbrzymiego talentu, był porównywany do Fritza Wunderlicha, którego można było uznać za swojego idola, obok takich artystów jak Hermann Prey, Jan Kiepura, Richard Tauber, Nicolai Gedda czy Rudolf Schock.

Rok 1997 był dla niego przełomowy, gdyż odszedł z Landestheater i związał się na stałe z Operą w Zurychu, gdzie zadebiutował rolą Tristana w oratorium Zaubertrank/Le vin herbé, która zyskała uznanie publiczności i krytyków. Po raz pierwszy wystąpił na Festiwalu w Salzburgu, wykonując partię Tamina w Czarodziejskim flecie – rolę, którą powtórzył rok później w Operze Wiedeńskiej. W czasie pobytu w Zürcher Oper zrealizował wiele ról, w tym Matteo w Arabelli, Camille de Rossillion w Wesołej wdówce oraz Gustawa w Balu maskowym.

Przez lata jego kariera międzynarodowa rozwijała się, co zaowocowało podpisaniem umowy rezydenckiej z Operą w Zurychu. W ramach tej umowy mógł występować gościnnie w renomowanych teatrach, takich jak Opéra Garnier w Paryżu, La Monnaie w Brukseli czy Theater an der Wien. Zyskał uznanie na całym świecie odgrywając tytułową rolę w Fauście w Royal Opera House w Londynie, z którego w kolejnych latach wyjeżdżał występując w popularnych operach, jak Cyganeria, Traviata i Eugeniusz Oniegin.

W 2006 roku zadebiutował w La Scali w roli księcia Mantui w operze Rigoletto Giuseppe Verdiego, a także pojawił się w Metropolitan Opera w tej samej roli. W kolejnych latach występował w takich dziełach jak Rusałka, Romeo i Julia, Adrian Lecouvreur, Manon Lescaut, Łucja z Lammermooru oraz Eugeniusz Oniegin. W 2007 roku wystąpił w Operze Narodowej w Warszawie jako książę Mantui w Rigoletcie oraz śpiewał w ramach Koncertów Poznańskich z orkiestrą Filharmonii Poznańskiej w Auli Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

30 marca 2008 roku zadebiutował w tej samej operze, występując jako sir Edgardo di Ravenswood w Łucji z Lammermooru Donizettiego. W tym samym roku wydał pierwszy album studyjny zatytułowany Salut. W 2010 Piotr Beczała otrzymał Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” oraz stworzył drugi solowy album pod tytułem Slavic Opera Arias z Polską Orkiestrą Radiową. W sezonie 2011/2012 zagrał Rudolfa w Cyganerii w La Scali. Wznowił także przedstawienia swoje 20-lecia kariery w Teatrze Wielkim w Warszawie, gdzie miał miejsce dużych koncertu z tej okazji 24 listopada 2012 roku.

W następnych latach 2013, z okazji 200. rocznicy urodzin Verdiego, jego współpraca zaowocowała albumem Verdi z Polską Orkiestrą Radiową. W tym okresie zagrał w operze Rigoletto na scenie Metropolitan Opera oraz Alfreda Germonta w Traviacie na scenie La Scali, z którą kończył współpracę po sezonie 2013/2014. W hołdzie dla Richard Tauber, Beczała w 2013 roku stworzył album Twoim jest serce me. W kwietniu 2014 roku wystąpił na Nadzwyczajnej Gali Operowej w Operze Wrocławskiej.

Przez cały proces kariery jego osiągnięcia były doceniane. W 2015 roku otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski z rąk prezydenta Bronisława Komorowskiego oraz wystąpił na festiwalu Letnim i zagrał koncert w ramach „Arie Oper Świata” w Operze Krakowskiej, organizowanego na Dziedzińcu Arkadowym Zamku Królewskiego na Wawelu. Jego dalsze kroki artystyczne prowadziły do debiutu w Semperoper Dresden w tytułowej roli opery Lohengrin w 2016 roku, a w 2017 roku w Adrianie Lecouvreur w Operze Wiedeńskiej.

Otrzymane prestiżowe wyróżnienia kontynuowały się. W 2018 roku zyskał Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, a także zagrał Edwarda podczas polskiej premiery Łucji z Lammermooru w Teatrze Wielkim w Warszawie. Rok 2019 również przyniósł mu wiele sukcesów, a w tym zagrane role w Lohengrinie na Bayreuther Festspiele oraz Luisa Miller podczas Festiwalu w Salzburgu. Dodatkowo zadebiutował jako Cavaradossi w Tosce podczas występu w Operze Wiedeńskiej, a także występował w Otellu na Metropolitan Opera, Balu maskowym w Deutsche Oper w Berlinie oraz Halce w Theater an der Wien.

Sezon 2019 zakończył z tytułem Kammersänger w Operze Wiedeńskiej, a w 2019 roku uhonorowano go „Złotą Muszką” – Nagrodą im. Bogusława Kaczyńskiego, przyznawaną przez Orfeo Fundację im. Bogusława Kaczyńskiego za jego wybitne osiągnięcia w dziedzinie wokalistyki operowej oraz za propagowanie najwyższych wartości kultury muzycznej na świecie. Dalsza kariera przyniosła mu sukces za sukcesem, aż w 2020 roku wystąpił w tytułowej roli w Wertherze Jules’a Masseneta oraz jako Jontek w Halce Moniuszki, a także nagrał swoją wersję „Tango milonga” na potrzeby składanki przypominającej 95 lat Polskiego Radia oraz wydał album Vincerò. 17 maja 2022 roku nadano mu tytuł doktora honoris causa Akademii Muzycznej w Katowicach.

Życie prywatne

Piotr Beczała, znany śpiewak operowy, zawarł związek małżeński z Katarzyną Bąk 24 października 1992 roku. Para poznała się w Zespole Muzyki Dawnej Madrygaliści, co z pewnością miało wpływ na ich wspólną pasję do muzyki.

W 2012 roku, Beczałowie zdecydowali się na uzyskanie szwajcarskiego obywatelstwa, co było dla nich ważnym krokiem w życiu. Obecnie ich miejsce zamieszkania to Żabnica, ale nie ograniczają się tylko do jednego miejsca. Posiadają także domy w Krakowie, Wiedniu oraz Zollikonie, co pokazuje ich międzynarodowy styl życia.

Dyskografia

Piotr Beczała, znany polski tenor, ma na swoim koncie wiele wspaniałych nagrań, które ukazują jego wyjątkowe umiejętności wokalne. Poniżej przedstawiamy jego dyskografię:

• 2015: „The French Collection” (CD),
• 2013: „Twoim jest serce me (W hołdzie Richardowi Tauberowi)” (+ Royal Philharmonic Orchestra, Łukasz Borowicz) (CD) – złota płyta,
• 2013: „Heart’s Delight (The Songs of Richard Tauber)” (CD),
• 2013: Verdi: „Rigoletto” (+ Željko Lučić, Diana Damrau, Oksana Volkova, Stefan Kocán) (Blu-ray Disc, DVD),
• 2013: „Verdi” (+ Polish Radio Symphony Orchestra, Łukasz Borowicz, Ewa Podleś, Mariusz Kwiecień) (CD),
• 2013: Donizetti: „Lucia di Lammermoor” (+ Anna Netrebko, Mariusz Kwiecień, Ildar Abdrazakov) (Blu-ray Disc),
• 2013: „Happy New Year (Die Operettengala aus Dresden)” (+ Ingeborg Schopf na wersji DVD/Diana Damrau na Blu-ray Disc i CD/DVD combo, Staatskapelle Dresden) (Blu-ray Disc, DVD, CD/DVD combo),
• 2012: Puccini: „La bohème” (+ Anna Netrebko, Nino Machaidze, Massimo Cavalletti, Alesso Arduini, Carlo Colombara, Daniele Gatti) (CD, DVD),
• 2012: Mahler: „Symphony No. 9” (LSO Live) (+ Walerij Giergijew, London Symphony Orchestra) (SACD),
• 2012: Giuseppe Verdi: „Rigoletto” (+ Leo Nucci, Elena Moșuc, László Polgár) (Blu-ray Disc),
• 2012: „Live aus der Semperoper (The Lehár Gala From Dresden)” (+ Angela Denoke, Ana Maria Labin, Staatskapelle Dresden, Christian Thielemann) (CD, DVD),
• 2011: Dvořák: „Rusalka” (+ Camilla Nylund, Birgit Remmert, Alan Held, Emily Magee, The Cleveland Orchestra, Franz Welser-Möst) (CD),
• 2010: Beethoven: „Symphonie Nr 9” (+ Annette Dasch, Mihoko Fujimura, Georg Zeppenfeld, Wiener Singverein, Wiener Philharmoniker, Christian Thielemann) (DVD),
• 2010: „IoanHolenderFarewellConcert” (różni artyści) (2 DVD),
• 2009: „Slavic Opera Arias” (CD),
• 2009: Gounod: „Faust” (+ Soile Isokoski, Michaela Selinger, Zoryana Kushpler, Kwangchul Youn, Adrian Eröd, Chor und Orchester der Wiener Staatsoper, Bertrand de Billy) (3 CD),
• 2009: Donizetti: „Lucia di Lammermoor” (+ Anna Netrebko, Mariusz Kwiecień, Ildar Abdrazakov, The Metropolitan Opera Orchestra and Chorus, Marco Armiliato) (2 DVD),
• 2008: gościnnie na albumie Anny Netrebko pt. „Souvenirs” (CD, CD+DVD),
• 2007: „Salut!” (CD),
• 2007: „Opera Night (14. Festliche Operngala für die Aids-Stiftung)” (różni wykonawcy, dyr. Lawrence Foster) (DVD),
• 2007: „14. Festliche Operngala für die Aids-Stiftung” (różni wykonawcy, dyr. Lawrence Foster) (CD),
• 2006: Giuseppe Verdi: „Rigoletto” (+ Leo Nucci, Elena Moșuc, László Polgár, Katharina Peetz, Chor und Orchester des Opernhauses Zürich, Nello Santi) (DVD),
• 2006: Franz Lehár: „Das Land des Lächelns” (+ Camilla Nylund, Julia Bauer, Alexander Kaimbacher, Alfred Berg, Chor des Bayerischen Rundfunks, Münchner Rundfunkorchester, Ulf Schirmer) (2 CD),
• 2006: Wolfgang Amadeus Mozart: „Don Giovanni” (+ Thomas Hampson, Ildebrando d’Arcangelo, Christine Schäfer, Melanie Diener, Isabel Bayrakdarian, Luca Pisaroni, Robert Lloyd, Konzertvereinigung Wiener Staatsopernchor, Wiener Philharmoniker, Daniel Harding) (DVD),
• 2006: Wolfgang Amadeus Mozart: „Don Giovanni” (+ Eva Mei, Malin Hartelius, Martina Janková, Simon Keenlyside, Anton Scharinger, Reinhard Mayr, Alfred Muff, Chor und Orchester des Opernhauses Zürich, Franz Welser-Möst) (2 DVD),
• 2005: Giuseppe Verdi: „La Traviata” (+ m.in. Anja Harteros, Chor der Bayerischen Staatsoper, Bayerisches Staatsorchester, Zubin Mehta) (2 CD),
• 2005, RE 2011–2012: Giuseppe Verdi: „La Traviata” (+ Eva Mei, Thomas Hampson, Chor und Orchester des Opernhauses Zürich, Franz Welser-Möst) (DVD),
• 2004: Richard Strauss: „Der Rosenkavalier” (+ Adrianne Pieczonka, Angelika Kirchschlager, Miah Persson, Franz Hawlata, Franz Grundheber, Konzertvereinigung Wiener Staatsopernchor, Wiener Philharmoniker, Siemion Byczkow) (2 DVD),
• 2004: Franz Lehár: „Die Lustige Witwe” (+ Dagmar Schellenberger, Rodney Gilfrey, Ute Gfrerer, Rudolf A. Hartmann, Herbert Prikopa, Chor und Orchester des Opernhauses Zürich, Franz Welser-Möst) (DVD),
• 2003 (RE 2006): Wolfgang Amadeus Mozart: „Die Entführung aus dem Serail” (+ Klaus Maria Brandauer, Malin Hartelius, Patricia Petibon, Alfred Muff, Chor und Orchester des Opernhauses Zürich, Christoph König) (DVD),
• 2003: Szymanowski: „Król Roger” (+ Wojciech Drabowicz, Olga Pasiecznik, Krzysztof Szmyt, Romuald Tesarowicz, Stefania Toczyska) (2 CD),
• 2002: „9. Festliche Operngala für die Aids-Stiftung” (różni wykonawcy, dyr. Christian Thielemann) (CD),
• 2002: Jacques Offenbach: „Die Rheinnixen” (+ Nora Gubisch, Regina Schörg, Gaele Le Roi, Dalibor Jenis, Orchestre National de Montpellier, Friedemann Layer) (3 CD),
• 2002: Piotr I. Czajkowski: „Iolanta” (+ Olga Mykytenko, Andrej Grigorjew, Benno Schollum) (2 CD),
• 2001–2002: Karol Szymanowski: „Sämtliche Lieder für Gesang und Klavier” (+ Juliana Gondek, Urszula Kryger, Iwona Sobotka, Reinild Mees) (4 CD),
• 2001, RE 2012: Wolfgang Amadeus Mozart: „Die Zauberflöte” (+ Matti Salminen, Dorothea Röschmann, Desirée Rancatore, Detlef Roth, Gaele Le Roi, Choeur et Orchestre de l’Opéra National de Paris, Iván Fischer) (DVD),
• 2000, RE 2012: Wolfgang Amadeus Mozart: „Die Zauberflöte” (+ Matti Salminen, Malin Hartelius, Elena Moșuc, Anton Scharinger, Julia Neumann, Chor und Orchester des Opernhauses Zürich, Franz Welser-Möst) (2 DVD),
• 1999: Johann Strauss II: „Simplicius” (+ Martin Zysset, Elizabeth Magnuson, Michael Volle) (DVD, 2 CD),
• 1999: Hector Berlioz: „Roméo et Juliette”/Olivier Messiaen: „L’Ascension” (+ Sylvain Cambreling, Nadine Denize, Peter Lika, SWR Sinfonieorchester Baden-Baden und Freiburg) (2 CD),
• 1999: Antonín Dvořák: „Svatá Ludmila” (+ m.in. Lìvia Àghovà, Michelle Breedt) (CD),
• 1997: Schubert: „Messe Es-dur D 950” (+ Ruth Ziesak, Weselina Kacarowa, Michael Schade, Roland Schubert, Chor des MDR Leipzig, Wiener Philharmoniker, Riccardo Muti) (CD),
• 1996–1997, RE 2010: Wolfgang Amadeus Mozart: „Die Entführung aus dem Serail” (+ Ingrid Habermann, Donna Ellen, Oliver Ringelhahn, Franz Kalchmair, Harald Pfeiffer, Chor des Landestheaters Linz, Brucknerorchester Linz, Martin Sieghart) (2 CD).

Nagrody i wyróżnienia

Piotr Beczała, znany polski śpiewak operowy, zdobył wiele nagród oraz wyróżnień w swojej karierze, co świadczy o jego niezwykłym talencie oraz uznaniu w świecie muzyki. Poniżej przedstawiamy szczegółowy przegląd jego osiągnięć w formie tabeli.

Rok	Kategoria	Tytuł	Nagroda	Nota	Źródło
2011	Muzyka	Piotr Beczała	Złota Sowa Polonii	Laur	–
2013	Muzyka	Piotr Beczała	Doroczna Nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego	Laur	–
	Muzyka poważna		Gwarancje Kultury TVP Kultura 2012	Laur	–
	Osobowość roku		Koryfeusz Muzyki Polskiej	Laur	–
2014	Najlepszy album polski za granicą	Twoim jest serce me	Fryderyki 2014	Nominacja	–
	Artysta roku	Piotr Beczała		Laur
	Artysta sceny roku		Wiktory 2014	Nominacja	–
2016	Najlepszy album polski za granicą	The French Collection	Fryderyki 2016	Nominacja	–
2018	Najlepszy śpiewak	International Opera Awards	International Opera Awards	Nagroda	–

Ordery, odznaczenia, tytuły honorowe

Piotr Beczała, znany polski tenor, otrzymał wiele prestiżowych odznaczeń oraz tytułów honorowych, które świadczą o jego znaczącym wkładzie w kulturę i sztukę. Poniżej przedstawiamy najważniejsze z nich:

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 2015 roku,
• Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, otrzymany w 2010 roku,
• Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, który odznacza niewątpliwe osiągnięcia artystyczne, przyznany w 2018 roku,
• Doktorat honoris causa Akademii Muzycznej w Katowicach, przyznany w 2022 roku.

---

Oceń: Piotr Beczała

---